KRABI... where the f*ck is KRABI

Krabi ligt in het zuiden van Thailand, aan de westkust langs de schitterende Andamanzee. Deze provincie,grenst in het oosten aan de provincies Phang Nga en Surat Thani en wordt in het westen omarmd door de azuurblauwe wateren van de Indische Oceaan.

Bekend om zijn dramatische kalksteenkliffen, tropische eilanden zoals Koh Phi Phi en Ao Nang, en een kustlijn die perfect is voor zowel avontuur als ontspanning, is Krabi een juweel aan de Andaman-kust.

Het ligt zo’n 800 kilometer ten zuiden van Bangkok en is goed bereikbaar per vliegtuig, bus of boot, wat het een populaire bestemming maakt voor reizigers wereldwijd.

Wie zijn wij?

Wij delen onze reiservaringen naar Krabi, Thailand. Volg ons avontuur en ontdek tips voor een onvergetelijke vakantie in dit prachtige paradijs.

Welkom op de website van het gezin Stas Ambroos! Wij zijn Jamie, mijn vrouw Nadine en onze dochter Caithlyn. We hebben besloten om onze avonturen te delen.

In plaats van een traditioneel foto-album hebben we ervoor gekozen om onze momenten vast te leggen op deze website. Hier kunnen we onze reiservaringen, foto's en verhalen delen met vrienden en familie. Het is een gemakkelijke manier om onze herinneringen te bewaren en anderen op de hoogte te houden van waar we zijn en wat we meemaken. We hopen dat jullie net zoveel plezier beleven aan het volgen van ons gezin als wij hebben aan het creëren van deze website!

Asiadirect.nl

Wat begon als een simpele zoektocht naar een droomreis naar Thailand, werd een avontuur om nooit te vergeten, dankzij AsiaDirect! Eerst doken we het internet op, maar eerlijk: zonder kennis van het land voelde zelf alles regelen als Russische roulette. Hoe weet je of een excursie de moeite waard is? Hoe kom je zonder gedoe van het vliegveld naar je bestemming? En vervoer? Pff, een gok!

We konden natuurlijk weer kiezen voor een standaard reisorganisatie. Onze vorige vakanties in Turkije waren top – luxe 5-sterren all-inclusive resorts, altijd práchtig. Maar eerlijk, je komt het resort amper uit, want daarbuiten is vaak weinig te beleven. Dit keer wilden we iets anders, iets unieks.

En toen stuitten we op AsiaDirect.nl – een gouden vondst! Dit is geen doorsnee reisorganisatie, maar een team van Nederlandstalige Azië-fanaten met een passie voor het continent. Ze bieden kant-en-klare reizen, maar ook ‘bouwstenen’ waarmee je je eigen droomreis kunt samenstellen. Perfect!

Na onze geweldige vakantie in Fethiye, Turkije, vorig jaar, waren we klaar voor een nieuw avontuur. Ik stuurde AsiaDirect een mailtje met een globaal idee: wie we zijn, hoe ons gezin eruitziet en wat we zoeken in een vakantie – rust, natuur, maar ook een vleugje bruisend leven. Binnen no-time kreeg ik een enthousiaste reactie: “Bel ons even, dan praten we verder!” Dat voelde meteen goed.

Na flink wat direct contact – super persoonlijk en betrokken – stuurden ze een offerte. En ja, die hebben we maar liefst negen keer aangepast tot we onze ultieme droomreis hadden.

Het resultaat? PERFECTIE. Niet alleen de communicatie was top, maar ze hielden ook naadloos rekening met al onze wensen. Rust en natuur? Check. De bruisende vibe van Ao Nang, Krabi? Check!

AsiaDirect regelde alles tot in de puntjes: twee verschillende resorts met transfers, vijf excursies perfect afgestemd op ons gezin, en zelfs een privéchauffeur die ons overal naartoe bracht. Zelfs toen onze sunset cruise anders liep dan gepland en we op een andere plek moesten aanmeren, stonden ze klaar. Onze chauffeur pikte ons keurig op, alles smooth en op tijd. Geen stress, alleen maar genieten.

Dankzij AsiaDirect werd onze vakantie een onvergetelijke ervaring. Duizend keer dank voor hun passie, precisie en persoonlijke touch – dit was een reis om voor altijd te koesteren!

Onze hotels

AsiaDirect wist precies wat we zochten en boekte voor ons twee waanzinnige resorts in Krabi: het Avani Ao Nang Cliff Krabi Resort in bruisend Ao Nang en het Tubkaek Sunset Beach Resort in het serene Tubkaek. Beide plekken waren uniek, prachtig en perfect afgestemd op wat we wilden!

Avani Ao Nang Cliff Krabi Resort ligt op slechts 500 meter van het strand, midden in het levendige hart van Ao Nang, pal aan de bruisende main road. Maar laat je niet misleiden: zodra je binnenstapt, is het een oase van rust! De ingang oogt bescheiden, maar eenmaal binnen snap je direct waarom het ‘Cliff Resort’ heet. De gebouwen zijn spectaculair tegen de klifwand gebouwd, wat een adembenemend effect geeft. Wij zaten in het vierde (voorlaatste) gebouw, recht naast het infinity pool met een fenomenaal uitzicht over het strand en de zee. Ondanks de levendige omgeving hoorde je níéts van de main road – pure magie!

Tubkaek Sunset Beach Resort was een heel ander verhaal: een kleinschalig paradijsje aan een afgelegen strand, met misschien wel het mooiste uitzicht van Krabi. De baai, omet zijn kalksteenrotsen en eilandjes, voelde als een ansichtkaart. Dit strand herbergt ook de duurste resorts van Krabi, maar ons knusse resort deed daar absoluut niet voor onder. Het was precies zoals je een tropisch paradijs voorstelt: weelderige natuur, een swim-up kamer om ’s avonds nog even te relaxen, en binnen 50 meter sta je op een heerlijk rustig strand. De zonsondergangen hier? Onvergetelijk!

Beide resorts waren pareltjes met hun eigen charme: Avani voor als je de deur uitstapt en meteen in de bruisende stad wilt duiken, en Tubkaek voor wie wil wegdromen op een idyllisch strand met waanzinnige vergezichten. AsiaDirect heeft met deze keuzes onze verwachtingen overtroffen – een perfecte mix van stadse energie en tropische rust!

Koffers en paspoorten zijn gepakt....

In Krabi hebben ze nog geen idee wat er op hun afkomt.

Dag 1 vertrek

Half negen ’s ochtends, en we racen naar de luchthaven voor onze vlucht om 13:30 naar Bangkok. Na eindeloos wachten en schuifelen, stijgt ons vliegtuig precies op tijd op – score! Elf lange, krappe uren later landen we in Bangkok, haasten we naar de andere terminal en hoppen we in onze aansluitende vlucht naar Krabi. Na een uurtje vliegen stappen we uit in Krabi, waar een zwoele 30 graden ons verwelkomt – héérlijk na 15 uur reizen!

Op de luchthaven staat AsiaDirect al klaar, alles perfect geregeld.

Dag 2

Dag 2 begint eigenlijk zodra we zijn opgepikt door onze chauffeur van Asiadirect.nl. Na een korte rit van ongeveer 40 minuten worden we afgezet aan ons hotel, midden in Ao Nang.

Het resort ligt centraal in de stad, maar heeft een verrassend kleine ingang. Nadat we ons hebben aangemeld aan de balie (de frontdesk, niet het eiland 😄), blijkt dat we nog een paar uur moeten wachten voordat we kunnen inchecken op onze kamer. Gelukkig mogen we al gebruik maken van de faciliteiten. Dus na een snelle douche en frisse kleren besluiten we alvast de stad te gaan verkennen.

We halen meteen lokale simkaarten in een winkeltje in de buurt. Voor slechts 25 euro krijgen we 3 simkaarten met elk 100GB data, en dat allemaal via supersnel 5G. Serieus, als ik thuis in de keuken sta heb ik al geen 4G meer — maar hier, of je nu in de stad bent of op een afgelegen eiland, overal heb je perfecte 5G. Telenet, leer hier eens iets van!

Na wat voelde als 3758569 winkels (oké, licht overdreven 😉), keren we terug naar het resort om te checken of we al op onze kamer mogen. En ja hoor, het is zover!

We worden begeleid naar onze kamer, en na een hele tocht door het resort komen we aan. De kamer doet absoluut niet onder voor die van een 5-sterrenresort in Turkije: ruim, een mooie douche, en een groot balkon met een prachtig uitzicht.

Na een opfrisbeurt begint de vermoeidheid toe te slaan. Cate gaat even rusten, terwijl Nadine en ik alvast op zoek gaan naar iets om te eten.

Na het eten keren we terug naar de kamer, en we vallen meteen als een blok in slaap.

Dag 3: Railay

Vandaag is een vrije dag, dus we besluiten om Ao Nang nog wat verder te verkennen. Na een ontspannen wandeling door de stad komen we uit bij het strand.

Het zonnetje schijnt, de sfeer zit goed, en we krijgen ineens zin in een beetje avontuur. Dus waarom niet? We stappen spontaan in een longtailboot richting het beroemde Railay Beach.

De overtocht is al een ervaring op zich: de zee glinstert, de kliffen rijzen op uit het water, en de boot hopt vrolijk over de golven.

En dan... Railay. Geen woorden nodig eigenlijk — laat de foto’s maar voor zich spreken.

Dag 4

Vandaag staat er een georganiseerde uitstap op het programma via Asiadirect. Stipt op tijd worden we opgehaald voor een dag vol natuur en cultuur: we gaan naar de Hot Water Springs, de Emerald Pool en de mysterieuze Tiger Caves.

De Hot Water Springs zijn – zoals de naam al doet vermoeden – warme waterbronnen midden in het bos. Rond de bron heeft een ondernemende Thai een aantal kleine baden gebouwd, een soort natuurlijke jacuzzi’s, waarin je heerlijk kunt opwarmen of afkoelen. Echt zalig om in te zitten, omringd door jungle en vogelgeluiden.

Na een korte rit komen we aan bij de Emerald Pool, gelegen in een prachtige omgeving. Het water is kristalhelder, omgeven door tropisch groen. Alleen... het was er best druk, waardoor het een beetje aanvoelde als een openluchtzwembad. Toch is het moeilijk om niet onder de indruk te zijn.

Na een korte wandeling verder kom je bij de Blue Pool, en die doet zijn naam absoluut eer aan. Diepblauw water, mysterieus en betoverend mooi. Het voelde alsof we in een sprookje terechtgekomen waren.

Helaas begon op dat moment mijn lichaam een beetje tegen te sputteren. Thuis ben ik een echte bureauridder, en na al dat wandelen deden mijn benen serieus pijn. De laatste stop was de klim naar de Tiger Cave Temple, en dat bleek een stevige uitdaging: meer dan 1.200 treden omhoog. Ik ben dapper begonnen, maar ergens rond trede 1.150 (of misschien was het stiekem al bij 250 😅) heb ik toch wijselijk de aftocht geblazen.

Gelukkig was er beneden op het domein ook van alles te zien, waaronder een hele bende brutale apen. Ze leken wel een stel pubers die kattenkwaad uithaalden – terecht bijgenaamd de "Monkey Maffia". Nadine en Caithlyn waren wél bijna helemaal naar boven gegaan, mét de camera, dus helaas geen eigen foto’s van het apenspektakel.

De tempel op het gelijkvloers was trouwens ook prachtig. Niet zo indrukwekkend als de tempel bovenop de rots (daar ga ik volgend jaar nog voor trainen), maar zeker een bezoek waard.

Na deze lange, indrukwekkende dag worden we terug naar het hotel gebracht. Na een verfrissende douche besluiten we nog even de stad in te trekken om iets te eten.

En dan... vinden we onze favoriete eetplek. In een klein zijstraatje staan zeker vijftig eetkraampjes opgesteld. We kiezen er eentje uit waar een lief oud vrouwtje achter het vuur staat te koken. Wat een ontdekking! De smaken die we daar voorgeschoteld kregen... gewoonweg hemels. Ik ga serieus voorstellen aan Deliveroo om dit kraampje in hun aanbod op te nemen.

Na nog een klein beetje winkelen (want ja, dat hadden we natuurlijk nog niet genoeg gedaan), keren we terug naar het hotel. Voldaan, moe, en helemaal klaar voor het volgende avontuur.

Dag 5

Onze eerste écht vrije dag. Dus wat doe je als je in een tropisch paradijs zit, omringd door witte stranden en helderblauw water? Juist ja... winkelen.

In Krabi zijn er naar schatting zo’n 50.000 winkels (dat voelt toch zo), en wij hebben er vandaag minstens 10.000 bezocht. En alsof dat nog niet genoeg was, hebben we de meeste ook gewoon twee keer gedaan. Gewoon, voor de zekerheid.

Maar het was niet voor niets, want we hebben een écht juweeltje gevonden — letterlijk.

Omdat we dit jaar vijf jaar getrouwd zijn, wilde mijn vrouw graag een extra diamant laten zetten in haar trouwring. En toevallig (of was het lot?) zijn juweliers in Thailand niet alleen goedkoper, maar ook vaak vakbekwamer dan bij ons. Zo kwamen we terecht bij een klein winkeltje dat gerund wordt door een gestrande Deen — of was het nu een Zweed?

Hij beloofde meteen werk te maken van de ring, want Songkran, het Thaise nieuwjaar, stond voor de deur — en wij moesten de volgende dag al naar een ander resort verhuizen. “No problem, tomorrow ready!” zei hij met een brede glimlach en een geruststellend knikje.

Hij beloofde meteen werk te maken van de ring, want Songkran, het Thaise nieuwjaar, stond voor de deur — en wij hadden samen met AsiaDirect al plannen voor de volgende dag, en daarna zouden we naar een ander resort gaan.

Uit reflex haalde ik mijn portefeuille boven om hem een voorschot aan te bieden, maar hij weigerde resoluut.
“Ik weet dat je terugkomt,” zei hij droogjes, “ik heb je trouwring.”

En gelukkig… hadden we na dit alles nog tijd om te gaan winkelen. Anders zou het wel een erg rustige dag geweest zijn. 😄

Dag 6

Vandaag worden we vroeg opgehaald met een minibusje dat ons naar het vertrekpunt van de 4 Islands Tour brengt — per longtailboot, uiteraard. Zoals de naam al doet vermoeden, gaan we vandaag een paar paradijselijke eilanden verkennen én snorkelen.

In tegenstelling tot de kleine longtailbootjes die je vaak ziet, stappen we dit keer aan boord van een grotere versie waar zo’n 20 à 30 mensen in passen. De kapitein kijkt me eens goed aan en wijst me vriendelijk maar beslist het midden van de boot toe.
"Safety first," zegt hij. Of misschien dacht hij gewoon: "Als jij aan de rand gaat zitten, kapseizen we." Ik nam geen risico’s.

Na een kort stukje varen bereiken we onze eerste stop: Chicken Island.
Geen kippen te bespeuren, maar wél een rotsformatie die onmiskenbaar lijkt op een kippennek — de naam is dus niet zomaar uit de lucht gegrepen.

De omgeving is werkelijk adembenemend: helder, warm water, witte stranden, palmbomen die zachtjes wiegen in de wind. Tijd om onze nieuwe onderwatercamera uit te proberen!

Tijdens het snorkelen zie ik minstens 500 vissen, in alle kleuren van de regenboog. En hoeveel foto’s maak ik? Eentje.
Een meesterwerk, als ik het zelf mag zeggen: mijn voet staat er prachtig op. De vissen zelf, die zijn uiteraard nergens te bespeuren op beeld.

We varen verder langs nog meer idyllische eilandjes, elk mooier dan het vorige, tot we lunchen op Poda Island. Stel je een tropisch paradijs voor… maak het tien keer mooier… en voeg er dan nog 200 toeristen aan toe. Voilà, je bent op Poda.

Opmerkelijk: op Poda zijn er wél kippen — en ze eten kokosnoot! Serieus. Volgende keer stel ik voor dat ze deze kippen meteen gebruiken voor de lunch, lekker vers.

Na wat rondwandelen en genieten, maken we nog een laatste stop op een verlaten strandje. Nog een keer snorkelen (zonder foto’s deze keer – ik kan toch nooit mijn legendarische voetfoto overtreffen).

Wanneer we weer vaste grond onder de voeten hebben, besluiten we om meteen te kijken of de ring al klaar is. En jawel: onze zwetende Deen heeft woord gehouden. De ring schittert mooier dan ooit.

Om dat te vieren nemen we een tuktuk naar de Ao Nang Night Market. En zoals de naam al doet vermoeden: het is een kleurrijke, geurige, levendige avondmarkt vol eten, muziek en kleine verrassingen.

We proeven dingen waarvan ik het bestaan niet eens kende — maar ik geniet ervan alsof ik er al jaren naar verlangde. We sluiten de avond af met een cocktail onder de sterren, waarna we weer richting hotel gaan.

Opmerkelijk: de terugrit met de tuktuk is goedkoper dan de heenrit.

Nog één nachtje slapen... klaar voor dag 7.

Dag 7 – Aankomst in het paradijs 2.0

Vandaag trekken we de rust in. We laten het drukke, levendige Ao Nang achter ons en verhuizen naar het Tubkaek Sunset Beach Resort. Klaar voor het tweede hoofdstuk van onze reis.

Na een stevig ontbijt – curry met rijst, pannenkoeken met chocolade en guavesap (wie zegt dat een ontbijt gezond moet zijn?) – pakt Nadine de koffers in alsof ze dat elke dag doet. Niet veel later stopt onze chauffeur voor de deur en vertrekken we.

De rit is aan de lange kant. Op een gegeven moment verwachtte ik serieus een bordje met “Welkom in Limburg” tegen te komen. Maar dan: Tubkaek.

We komen aan in wat alleen maar omschreven kan worden als het decor van een postkaart. De kamer is meteen klaar – hoera! – dus we gooien de koffers op bed en trekken onze slippers aan om de omgeving te verkennen.

En wauw... wat een verschil met Ao Nang.
Hier geen getoeter, geen overvolle straten. Alleen strand, stilte, palmbomen en een horizon vol eilandjes die eruitzien alsof ze door een kunstenaar op het doek zijn gezet. Pure zen.
Dank aan Asiadirect, trouwens, want onze kamer is een pareltje. Niet alleen mooi en ruim, maar ook met een swim-up pool. Gewoon van je balkon in het zwembad duiken. Of in mijn geval: langzaam en waardig het water inglijden, als een zeekoe op vakantie.

Na een kleine strandwandeling testen we het zwembad uit. Heerlijk. Echt vakantie.

Eten doen we vanavond op het resort zelf, want in de buurt zijn geen kraampjes te vinden.
Ik bestel iets dat omschreven wordt als "chicken fingers" — klinkt als een licht hapje, toch? Wat ik krijg is eerder een kiplekker beest in crunchy jasje. Geen voorgerecht, maar een hele maaltijd op zich. Lekker? Absoluut. Te veel? Ook ja.

We sluiten de dag af met nog een wandeling langs het strand, terwijl de zon langzaam zakt achter de eilanden.

Thailand blijft verbazen. Elke dag opnieuw. En we hebben nog wat dagen te gaan…

Dag 8 – Olifanten, waterpistolen en de LAN-verbinding van mijn leven

Vandaag start met iets speciaals: een uitstap naar een olifantenopvangcentrum, alweer geregeld via Asiadirect. Alleen… deze keer is onze chauffeur te laat.

Bleek dat hij vastzat door het verkeer rond Songkran, het Thaise nieuwjaar, waarbij heel het land verandert in een vrolijke wateroorlog. Ik had het berichtje gemist op mijn gsm, maar gelukkig stuurt Nadine even naar Asiadirect en binnen vijf minuten weten we wat er aan de hand is.
Topservice, echt waar. Elke keer opnieuw.

Met een uurtje vertraging vertrekken we dan toch richting de olifanten.
Bij aankomst op de sanctuary blijkt dat we geluk hebben: geen andere toeristen te zien. Alleen wij, een handvol majestueuze olifanten en hun mahout – de vaste verzorger die bijna één is met zijn dier.

Eerst mogen we de olifanten voeren. Die slurf, amai... wat een handig stukje gereedschap is dat. Ze pakken er alles mee: bananen, suikerriet en zelfs liefdevolle aaitjes. Alleen het "kleintje" van zes jaar oud was nog een beetje onhandig. (Al is "kleintje" relatief, want dat beestje weegt toch al snel een tonnetje.)

Na het voeren gaan we samen op wandeling. De kleine olifant stapt vrolijk mee en maakt onderweg van die schattige, bijna kinderlijke geluidjes. Uiteraard maken we ook een hele reeks foto’s – dit keer geen epische close-up van m’n voet, maar échte herinneringen.

En dan: badtijd!
De olifant ploft zich neer in een vijver, en wij springen er met veel plezier bij. Gewapend met borstels beginnen we te schrobben. Een unieke ervaring… totdat onze grote vriend besluit dat het ook een goed moment is om zijn darmstelsel te ontspannen. Gelukkig is de mahout er snel bij en ruimt alles professioneel op. Dat hoort er ook bij, natuurlijk.

Na dit bijzondere avontuur keren we terug naar het resort om ons op te frissen, want de dag is nog niet voorbij.
Het is tijd om Songkran te vieren!

We laden onze waterpistolen, trekken droge kleren aan (die het amper vijf minuten zullen overleven), en zoeken een taxi naar Ao Nang.
Onze chauffeur heet Lan — een 27-jarige local die ons vanaf het eerste moment op ons gemak stelt.

En serieus...
ik heb nog nooit zo snel een goede connectie gehad met iemand als met Lan.
Het voelde alsof we perfect op elkaar afgestemd waren.
Een echte LAN-verbinding, zeg maar. 😉
(Sorry, die grap moest gewoon. Hij was te goed om te laten liggen.)

Eenmaal aangekomen in Ao Nang barst het feest los.
Songkran is pure, georganiseerde waanzin. Overal waterpistolen, emmers, slangen en blije mensen die elkaar zonder pardon drijfnat maken. Je probeert je te verdedigen, maar het is zinloos. En dat is juist het mooie eraan.

We laten ons compleet meeslepen. Dansen op straat, lachen met vreemden, flessen water over ons hoofd, ijswater in onze nek – het is allemaal deel van het spel.
Gestoord. Puur. Zalig.

Uitgeput maar dolgelukkig bellen we 's avonds weer naar Lan, die in no-time klaarstaat om ons op te pikken.

En zo eindigt deze dag even onvergetelijk als hij begonnen is.

Dag 9 – Van Ebola tot krabbenparadijs

De dag na Songkran… gelukkig een geplande rustdag, want die kunnen we wel gebruiken. Alleen... rust komt vandaag in een iets andere vorm.

Nadine wordt wakker en voelt zich ellendig: hoesten, keelpijn, oorpijn — de klassieke symptomen van wat ik meteen Ebola-light doop. Gezien we nog een druk programma voor de boeg hebben, lijkt het ons verstandig om toch even een dokter op te zoeken.

Dus wat doen we?
Juist: verbinding maken met LAN. Onze vaste chauffeur (en LAN-verbinding voor het leven) staat weer in no-time klaar en dropt ons vriendelijk aan een klein kliniekje.

De dokter is zichtbaar opgetogen dat hij eindelijk toeristen over de vloer krijgt. Nog voor we goed en wel kunnen uitleggen wat er aan de hand is, zit Nadine al midden in een medisch offensief:
Een bloedtest? Check.
Een COVID-test? Uiteraard.
Een aerosolbehandeling? Jazeker.
En voor de zekerheid krijgt ze ook nog een infuus met zeven liter antibiotica én een spuit als bonus.

Twee uur later en 700 euro lichter staan we weer buiten — maar goed, er zat wél al een taxi bij inbegrepen.
Gelukkig voelt Nadine zich meteen een stuk beter, dus het was het waard.

De rest van de dag houden we het rustig. Alja… rustig op onze manier.
We chillen een beetje aan ons zwembad, maar maken ook een lange wandeling over het strand van Tubkaek. En tjonge jonge mensen, wat is het hier mooi. Maar echt, postkaartmateriaal.

Tijdens onze wandeling ontdekken we waarschijnlijk onbewust de oorsprong van de naam “Krabi” (wat 'krab' betekent in het Thais). Het is laagtij en het hele strand zit vol met kleine en grote gaatjes — duizenden mini-krabben schieten alle kanten op. Het lijkt wel of het strand zelf leeft. Een geweldig zicht.

Na lang turen, mijmeren en genieten van de rust (en het gekriebel onder onze voeten) keren we langzaam terug naar onze kamer om ons klaar te maken voor het avondeten.

En wat krijg je als je een hele namiddag naar krabben hebt zitten staren? Juist… zin in een goeie hamburger. Met een ijsje erna.
(Zelfreflectie is voor morgen.)

We sluiten de avond af met een cocktailtje bij zonsondergang — hoe kan het ook anders — en kruipen daarna vroeg in bed. Want morgen... wordt bijzonder.

Buiten de uitstappen die Asiadirect voor ons heeft geregeld, hebben we er zelf eentje geboekt:
een privé-speedboottocht naar Hong Island, bij zonsopgang, om de drukte voor te zijn.

Vanaf ons strand in Tubkaek kunnen we Hong Island al zien liggen. Het lonkt.
We kunnen niet wachten.

Slaap zacht — morgen begint weer een nieuw avontuur.

Dag 10 – Hong Island, privé-speedboot en een voorproefje op mijn verjaardag

Vandaag vroeg uit de veren, want om 7 uur staat er iets bijzonders op het programma: een privé-speedboottocht naar Hong Island. Geen groepen, geen geduw, geen geforceerde selfies met 200 mensen op de achtergrond — gewoon wij, de zee, en een van de mooiste eilanden van Thailand.

Krabi is schitterend, maar laat ons eerlijk zijn: het is ook druk. Vooral de bekendere eilanden, met hun iconische uitzichten, kunnen overdag aanvoelen als een tropisch pretpark. Daarom hebben we deze keer gekozen voor een privéboot. Voordeel: je bepaalt zelf waar en wanneer je heen gaat. Nog een voordeel: wij vertrekken om 7 uur, wanneer de rest van de wereld nog ligt te snurken.

De boot is stipt op tijd. En met wat aanvoelt als de snelste speedboot van heel Thailand zijn we in een mum van tijd bij Hong Island, amper 7 kilometer uit de kust van Tubkaek.

En dan…
Wauw.
Weer dat gevoel dat je woorden tekortkomt. "Prachtig" is zo'n woord dat vaak goed werkt, maar hier voelt het ineens véél te klein. Dit moet je zien. Of beter nog: voelen. De rust. Het licht. Het uitzicht.
(Oké, oké — ik zwijg al. Laat de foto’s straks maar hun werk doen.)

We wandelen over het strand, dwalen wat door de jungle, en beklimmen het viewpoint dat op zo’n 400 meter hoogte ligt (of misschien waren het 400 trappen, het voelde alleszins als 800 in de zon). Maar het uitzicht daarboven is het meer dan waard: een panorama over turquoise baaien, kliffen en groene eilanden zover je kan kijken.

Wanneer het langzaam drukker begint te worden, bellen we onze kapitein. Even later haalt hij ons weer op en vaart met ons naar de andere kant van het eiland.
Daar varen we tussen hoge kalkstenen kliffen, door een smalle doorgang, tot in een verborgen lagune in het hart van Hong Island. Het getij stond helaas iets te hoog om het strandje daar te kunnen betreden, maar dat hield me niet tegen om nog een verfrissend duikje te nemen in het groenblauwe water.
Wat. Een. Locatie.

Zalig, zo’n duikboot.

Omdat we al vroeg zijn vertrokken, hebben we het beste van de dag gehad voor het heet en druk wordt.
Om 14u staan we alweer met onze voeten in het zand van Tubkaek, met een hele dag aan herinneringen op zak.

’s Avonds trekken we nog even naar Ao Nang voor wat shopping (want dat hebben we uiteraard nog helemaal niet gedaan deze vakantie 🙃). We slenteren wat rond, kopen nog wat dingetjes die we waarschijnlijk niet nodig hebben, en sluiten de avond rustig af.

Waarom?
Omdat morgen een bijzondere dag wordt: mijn verjaardag.
Jawel, ik mag 45 kaarsjes uitblazen — en dat doen we in stijl, want er staat een uitstap naar de Phi Phi-eilanden op de planning.

Dus nu: bedje in. Opladen voor alweer een druk, mooi en memorabel dagje.

Dag 11 – Verjaardagsvibes, DiCaprio en een snelcursus schroefwisselen op zee

Jarig zijn op reis… dat is al speciaal. Maar jarig zijn tijdens een uitstap naar de Phi Phi-eilanden? Dat is pure luxe.
Vandaag werd deze uitstap — opnieuw geregeld via Asiadirect — stipt op tijd afgetrapt. Zoals altijd.

We worden opgehaald en naar het vertrekpunt gebracht. Daar ligt ze te blinken: een serieus uit de kluiten gewassen speedboot. We stappen aan boord met een groep van zo’n 15 à 20 mensen, en al snel zoeven we met belachelijke snelheid over het water.

De zee is hier wat woeliger omdat Phi Phi wat verder van de kust ligt, dus we stuiteren vrolijk over de golven — tot we ineens… stilvallen.

De kapitein blijft rustig. Ik iets minder.
Hij opent een luik, haalt daar een reserve-schroef uit, schuift zijn slippers aan, zet zijn pet achterstevoren en begint met een kalmte waar een monnik jaloers op zou zijn de schroef van de motor te vervangen.

En serieus: in minder dan drie minuten vaart de boot weer alsof er niks gebeurd is. Formule 1-pitstop vibes, maar dan op zee.
Professioneel én legendarisch.

Ik dacht dat we gewoon naar Phi Phi gingen, maar blijkbaar stond er nog een hele route op de planning. Eén van de eerste stops is Maya Bay — bekend van de film The Beach met Leonardo “Stas” DiCaprio (ja, die mop móest erin).

Maya Bay is niet gewoon prachtig, het is een plek uit een droom. Maar… die droom deel je met nog zo’n duizend andere toeristen tegelijk. Drukker dan de Meir op een koopzondag.

Gelukkig doet de Thaise overheid echt haar best om het ecosysteem te beschermen. Je mag bijvoorbeeld het water niet in, om het koraal te beschermen.
Natuurlijk is er altijd die éne held die denkt dat regels voor anderen zijn. Meneer springt vrolijk het water in, volledig negerend de 3000 waarschuwingen. De Thaise politie is er snel bij, trekt hem eruit, en geeft hem een stevige uitbrander — samen met een boete van 750 euro. Hopelijk heeft hij die les goed geleerd (en een dure).

Na onze korte verkenning — en uiteraard een reeks perfect getimede selfies — varen we verder naar een klein eilandje op vijf minuten afstand.
Weer prachtig. Zalig zacht zand tussen de tenen, blauw water, palmbomen… noem het op.

Voor het middageten gaan we aan wal op Koh Phi Phi zelf. We krijgen een eenvoudige maar heerlijke maaltijd, en wandelen daarna nog even rond op het eiland. De tijd vliegt.

Vandaag hebben we vier prachtige locaties bezocht. Maar eerlijk? Volgende keer boeken we toch liever weer een privétocht. Het was schitterend, maar alles ging net iets te snel — beetje gejaagd. Of misschien begin ik op m’n oude dag gewoon wat meer van de rust te genieten. 😉
(45 jaar vandaag, ik mag dat zeggen.)

Terug in Tubkaek besluiten we om deze dag af te sluiten met een ijsje en een cocktailtje. Want morgen… rustdag!

En dat betekent: shoppen.

Ao Nang is een waar shoppingparadijs. Volgens mij zijn er minstens 7000 winkeltjes — maar mijn absolute favoriet blijft de 7-Eleven.
En voor wie zich afvraagt waar die naam vandaan komt: het heeft niks met de openingstijden te maken. Nee, je komt er om de 7 tot 11 meter eentje tegen.

Tijd om te slapen. Morgen is het tijd om eindelijk echt te rusten. Of iets dat daarop lijkt.

Dag 12 – Shoppen, flirten en de LAN-verbinding die altijd blijft werken

Na een rustig ontbijtje (met als onverwachte hoofdrol een vervelende mier die Caitlyn blijkbaar als nieuwe beste vriend had uitgekozen), is het tijd om opnieuw verbinding te maken met LAN — onze vaste chauffeur, held van deze reis.

De dames staan te popelen voor een dag vol shoppen in Ao Nang, gevolgd door een avondje slenteren op de night market. Bij aankomst hoeven we Lan zelfs niet te betalen — "doe maar bij de terugrit", zegt hij met een glimlach.
Zalig, die Thaise mentaliteit.
Niet alleen is het land prachtig, met zijn stranden, uitzichten en cocktails… maar de mensen zijn minstens even hartverwarmend.

Maar goed — eerst nog even iets praktisch: Caithlyn’s schouders.
Tien dagen zon, een gevoelig huidje en geen schaduw = zonneschade. We springen snel een apotheek binnen voor verbandjes en zalfjes, zodat ze zonder probleem de rest van de dag door kan.

En dan… shoppen!

Shoppen in Thailand voelt een beetje als scrollen op Temu: alles is spotgoedkoop, bijna allemaal totaal overbodig — en tóch ga je naar huis met koffers vol.
Shirts met rare teksten, slippers in elke kleur, gadgets waarvan je nu al weet dat ze thuis in een lade verdwijnen. Maar het hoort erbij. En we genieten ervan.

Na een paar uurtjes in de zon komt het moment dat "de dames moeten plassen" — en dat luidt een onverwacht nieuw minihoofdstukje in van onze reis.

We vragen het aan een bekende dame die ons eerder de speedboot naar Hong Island regelde, en zij stuurt ons richting een groot restaurant. En tja… als we daar dan toch zijn, waarom geen pauze inlassen in een Mexicaans restaurant?

De menukaart is zo dik als een telefoonboek uit de jaren '90, dus keuze genoeg.
Omdat ik hou van afwisseling (en omdat ik in Thailand al genoeg Pad Thai heb gezien), ga ik vandaag voor een hamburger. Caithlyn en Nadine kiezen iets typisch Mexicaans — waarvan ik de naam al vergeten ben, maar het rook lekker.

Wat wél bijblijft: het personeel.
Vooral jonge gasten, die opvallend veel aandacht hebben voor Caitlyn. Er wordt openlijk geflirt aan tafel — en Cate, met een grote glimlach, vindt het natuurlijk allemaal geweldig.
We beloven terug te komen. Alleen al voor het ego van onze dochter. 😉

Maar voor nu… moeten we tegen Caitlyn’s zin toch weer verder shoppen.

De avond sluiten we af met een kort bezoekje aan de night market. Kleurrijke kraampjes, eten dat je niet herkent maar wél wil proeven, en nog wat laatste souvenirtjes. De tijd vliegt vandaag.

Dan is het weer tijd om verbinding te maken met LAN, die ons zoals altijd vriendelijk terug naar Tubkaek brengt.

Morgen wordt opnieuw een topdag, want dan staat de Sunset Cruise op het programma — onze laatste grote uitstap.
Dus: op tijd in bed, fris zijn, en nog één keer voluit genieten van dit waanzinnige avontuur.

Dag 13 – Piraten, prikken en een paradijselijke zonsondergang

Na een rustig ontbijtje (ons vaste Thaise ochtendritueel), trekken we er in de ochtend nog even op uit voor iets essentieel: een verse kokosnoot.
Rechtstreeks van onze lokale kokosnootdealer — want geloof me, hoe meer je ze drinkt, hoe lekkerder ze worden. Echt waar. Pure tropische magie.

We brengen de voormiddag relaxed door aan ons terras en het zwembad, met wat gezaag, gezever en dagdromerij over hoe Thailand onze vaste uitvalsbasis zou moeten worden voor toekomstige vakanties. Alles klopt hier gewoon.

Tegen de middag eten we snel nog een snackje in het resort, want dan is het tijd voor onze allerlaatste uitstap. Een speciaal moment.

Asiadirect heeft nog één parel voor ons in petto: een Sunset Cruise. En ja, zoals de naam doet vermoeden varen we uit om de zonsondergang te bewonderen — maar onderweg stoppen we ook aan een aantal toplocaties om te snorkelen en duiken.

Hoofdrolspeler van vandaag? Onze boot.
Een prachtig, 100 jaar oud houten schip dat zo lijkt weggevaren uit een piratenfilm. Geen moderne plastic catamaran, maar karakter, charme en stijl — alsof Jack Sparrow elk moment kan opduiken.

De sfeer op deze uitstap is anders dan bij de vorige: rustiger, meer ontspannen, minder strak getimed. De crew is geweldig: vriendelijk, behulpzaam en ze geven ons echt de ruimte om te genieten in ons eigen tempo.

We varen opnieuw langs Railay Beach, waar we nog eens stoppen bij de beroemde grot met de collectie… piemels (jawel, die van dag 2 — een plek die je niet vergeet 😄).

Daarna verder richting een snorkelplek vlakbij het prachtige Poda Island.
We mogen niet tot aan het rif varen (terecht, om het koraal te beschermen), dus wordt er zo’n 100 meter verder geankerd.

Ik trek mijn stoute schoenen en zwemvest aan, en waag me — als geen topzwemmer — dapper in het diepe warme water.
Geen peddleboard voor mij, nee hoor. Ik worstel me stoer, zij het puffend, tot boven het koraal. Daar ontdek ik dat Nadine ondertussen een persoonlijke snorkelinstructeur heeft ingepalmd. Terwijl ik vecht tegen de golven en mijn duikmasker, wordt zij vlotjes rondgeleid langs de mooiste plekjes.

Het onderwaterleven is werkelijk adembenemend.
Duizend kleuren, miljoenen vissen… en kwallen.
Ja, kwallen. Van die kleine, doorzichtige beestjes die prikken zonder waarschuwing. De grote kun je ontwijken, maar die mini’s… die vinden je wel.
Toch? De prikjes neem ik erbij — voor deze ervaring meer dan waard.

Na nog een paar stops, waaronder nog eens Poda Island en een bezoek aan een onbewoond eiland met paddleboards, neem ik Caitlyn en Nadine op sleeptouw. Je kunt hier bij laag water van het ene eiland naar het andere wandelen, maar helaas staat het getij net iets te hoog.
We keren terug, pakken het paddleboard terug naar het piratenschip en varen verder.

Terwijl we aanmeren bij de beroemde James Bond Island, krijgen we een heerlijke late lunch geserveerd. De zon zakt langzaam achter de horizon — en het uitzicht is simpelweg onvergetelijk. Gouden gloed op het water, zacht klotsende golven, rust.

Op de terugweg duiken sommige passagiers nog in het water om de bioluminescente algen te zien oplichten… maar die blijken vandaag met vakantie. Niet erg — de dag was al meer dan geslaagd.

We worden iets verder van ons resort afgezet dan gepland, maar uiteraard is alles alweer geregeld: Asiadirect zorgt ervoor dat onze terugrit naar Tubkaek klaarstaat. Tot in de puntjes verzorgd, zoals altijd.

Een lange, intense dag. Maar ook eentje met prachtige herinneringen.
En nu, tijd voor bed. Onze vakantie begint stilaan op haar einde te lopen…
En dat besef komt binnen met een stevige portie tegenzin.

Dag 14 – Laatste rondje: shoppen, flirten en knipogen die ik niet besteld heb

T-1.
Nog één volledige dag in Thailand. Het aftellen is officieel begonnen, maar we gaan dat natuurlijk stijlvol afronden.

Er is nog één belangrijk puntje op de to-dolijst:
Shoppen.
Dat hebben we (volgens sommigen) tot nu toe nog niet genoeg gedaan. Dus trekken we er nog één keer op uit — mét een duidelijk bijbedoeling: iemand in ons gezelschap is nogal enthousiast om terug te keren naar haar Thaise-Mexicaanse aanbidders van het restaurant waar we eerder die indrukwekkende menukaart ontdekten.
We gunnen het haar. Ze straalt. En eerlijk? Wij willen ook gewoon nog eens goed eten.

Bij aankomst herkennen ze ons meteen. Caitlyn krijgt opnieuw alle aandacht, er wordt vlot geflirt aan tafel… en verrassing, ik heb blijkbaar ook een fan.
De barman blijft me knipogen sturen alsof we al jaren samen tequila drinken.
Lief, maar nee bedankt — hij is niet helemaal mijn type. 😄

Vandaag draait alles om plezier. Shoppen, eten, lachen en flirten alsof we hier nog weken blijven.
We weten natuurlijk maar al te goed dat dit de laatste dag is, maar we weigeren om in een melancholische bui te kruipen.
In plaats daarvan: alles eruit halen.

We kopen nog wat laatste prullaria die we straks gehaast in onze koffers zullen proppen, maken nog een ommetje langs de night market, proeven hier en daar nog iets wat we nog niet kennen (dat wordt straks leuk aan de douane), en genieten met volle teugen.

Maar dan… komt dat moment.
Tijd om voor de laatste keer LAN te bellen.
Onze trouwe chauffeur, onze LAN-verbinding met Thailand, de man die ons elke rit met een glimlach bracht en haalde.

Hij is er zoals altijd weer stipt en vriendelijk.
En ineens voelt het wel echt. De laatste rit.

Dag 15 – Tot ziens, Thailand... of liever: tot snel

De laatste ochtend.
Nog één keer wakker worden met het zachte geluid van de golven, nog één keer genieten van het uitzicht, nog één keer dat heerlijke Thaise ontbijtje.
En dan... aftellen.

Onze koffers staan klaar. Het enige wat nog moet gebeuren, is wachten tot onze rit naar de luchthaven komt opdagen. Deze keer vertrekken we vanuit Phuket, dus we hebben nog een rit van twee uur te gaan — dwars door het prachtige landschap van Krabi.
Palmbomen, jungle, kleine dorpjes, kalkstenen kliffen...
We zuigen het allemaal nog even op, alsof we het willen vastzetten in ons geheugen.

Maar dan, stilletjes, komt het afscheid dichterbij.
De koffers worden in de kofferbak gelegd, de motor start, en daar gaan we.
Geen muziek, geen woorden — alleen wat blikken naar buiten en af en toe een zucht.
De rit is mooi. Maar ook stil.
En ergens onderweg, tussen die laatste bochten, beseffen we het echt: het zit erop.

De terugvlucht is lang, de sfeer gelaten.
We praten nog wat na over alles wat we gezien hebben, wat we gedaan hebben, en vooral: wat we volgend jaar weer willen doen.

Want één ding is zeker:
Thailand heeft ons hart gestolen.
Niet alleen met z’n stranden, z’n uitzichten en z’n (veel te goedkope) markten, maar vooral met z’n mensen, z’n warmte, en het gevoel dat je hier altijd welkom bent.

Pff… tot volgend jaar, Thailand.
En dankjewel voor alles.

Onze LAN ( LAN is de rechtse op de foto)

LAN is bereikbaar op +66 93 685 22 46

Regio Ao Nang en Tubkaek